Marlena Rytel. Poczytaj mnie...

Pisać każdy może. Jeden lepiej, drugi trochę gorzej. Brzmi znajomo? Z ręką na sercu: Nie myślisz o tym, aby zostać wziętym pisarzem? Nie marzysz o sławie? Spotkaniach autorskich? I tych wypełnionych po brzegi salach bibliotecznych? O obecności na Targach Książki? I nie, nie w roli zbłąkanego czytelnika! Ty marzysz o tym, aby gościć na targach w roli wielkiego i znanego pisarza! Przecież do nieznanego nikt nie podejdzie. Chyba, że z grzeczności. Tak, marzysz! I nie ma nic złego w twoich marzeniach. Ja też o tym marzyłam. O wielu rzeczach marzę. Marzę, ale nie osiadam na laurach. Idę do przodu! Ty też musisz od czegoś zacząć. Powiedzmy, że napisałeś książkę. Najlepszą na świecie. Skąd wiesz, że najlepszą? A! Mama czytała i zaniemówiła z zachwytu? Babcia też? Ok, zaniemówiły z zachwytu, więc postanawiasz pójść o krok dalej. Wysyłasz swój rękopis do wszystkich wydawnictw, jak leci. Pierwszy błąd. Powinieneś targetować w wydawnictwach, które specjalizują się w wydawaniu takich książek, jak ...

Kradzież kontra KRADZIEŻ  STOP KRADZIEZY W INTERNECIE STOP Nielegalnemu pobieraniu książek w internecie! Kradzież . Przeczytałeś? Przeczytaj jeszcze raz! Jedno, małe słowo, a jak brzmi? Brzmi okropnie! Groźnie. Nieswojo. Źle. Smutno. Tępimy wszelakiej maści złodziejstwo. Oburzamy się, gdy ktoś ukradnie spod domu nasz samochód, na który długo i mozolnie odkładaliśmy. Na który ciężko pracowaliśmy! Oburzamy się, gdy ktoś włamuje się do naszego domu i wynosi wszystko, co przedstawia jakąkolwiek wartość materialną. W końcu zapracowaliśmy na te wszystkie cenne rzeczy! Oburzamy się, gdy ktoś bez naszej wiedzy wchodzi do naszego ogrodu i zrywa, ot tak, jabłka, które przeznaczyliśmy na sprzedaż. Przecież musimy za coś utrzymać rodzinę! Oburzamy się, gdy zostajemy okradzeni w komunikacji miejskiej. W sklepie. W tłumie. Gdziekolwiek. Oburzamy się, gdy koleżanka lub siostra "pożycza" rzeczy należące do nas, nie pytając o pozwolenie. To nas wręcz wkurza! Oburza nas wszystko, co ma zwią...

Miewasz czasami dni, w których nic Ci się nie chce? I to dosłownie? Rano nawet nie wstajesz, bo i po co? Dla kogo? Bywa. To naprawdę normalne zjawisko! Każdy miewa takie dni. Ja też. Albo dni, w których siedzisz przed monitorem. Siedzisz. Patrzysz. Siedzisz. Patrzysz coraz bardziej sfrustrowany, a weny jak nie ma, tak nie ma. Co robisz? A, zerknę sobie na fejsbuczka! Ciekawe, co ta małpa Zośka nowego wymyśliła. Pewnie znów będzie się żalić, jaka to ona nieszczęśliwa. Życie do dupy, znajomi do dupy, praca do dupy. Nawet ona do dupy. Oczywiście tego ostatniego już nie napisze. Ewentualnie pomyśli. Wchodzisz na tego fejsbuczka. Dosłownie na pięć minut! Zerknąć tylko! I ani się nie spostrzeżesz, a już mija ósma godzina zerkania na profile znajomych. Tyle się tam dzieje! Bartek wrzucił zdjęcie swojego śniadania. Nic specjalnego, raptem parówki z bułką, ale zdjęcie musi być! Obowiązkowo! Kaśka znów chwali się nowym chłopakiem (Jakby było czym) Marta po raz setny w tym tygodniu wstawia zdję...